بررسی ابعاد حق و باطل درآیات و روایات
پژوهش حاضر به دنبال بررسی ابعاد حق و باطل از دیدگاه آیات و روایات است. شناسایی اهل حق و اهل باطل مستلزم شناخت حق و باطل است، از این رو بررسی ابعاد این موضوع از اهمیت به سزایی برخوردار است. حق به معنای ثابت و مطابقت با واقعیت و باطل نقیض حق است. در قرآن کریم و روایات اهل بیت() مهم¬ترین ویژگی¬های حق را بقاء و سودمندی آن و راهنمای خوب، معرفی می¬کنند که رهرو آن را به سوی بهشت هدایت می¬کند و عمل به حق برای عده¬ای که اهل صبر نیستند سنگین و تلخ است. از ویژگی¬های باطل به زایل شدن آن و دارای جلوه¬های ظاهری بدون محتوا که به تبع حق ظهور پیدا می¬کند و بی¬اصالتی و فریبندگی آن می¬توان اشاره کرد. برای تشخیص حق از باطل از خرد و تقوا که دو نور درونی هستند و قرآن و اهل بیت() به ویژه حضرت علی() که معیارهای بیرونی تشخیص حق از باطل هستند، می¬توان بهره برد. با این¬که مهم¬ترین مصداق حق خدای سبحان است اما در قرآن کریم، ادیان تحریف نشده الهی قبل از اسلام و دین اسلام به عنوان آخرین دین الهی را از مصادیق حق برشمرده است و نیز پیامبر اکرم() و قرآن نازل شده بر آن حضرت و رستاخیز و سنجش اعمال در قیامت، از موارد حق دانسته شده است در مقابل شرک، کفر، سِحر و به ناحق مال مردم خوری به طور صریح به عنوان مصادیق باطل محسوب شده¬اند. هر کس که در پیروی از حق ثابت قدم باشد از هدایت الهی، کامل شدن عقل، آرامش قلب، بخشش گناهان و فرجام نیک برخوردار می¬گردد و گمراهی، خسارت، ذلّت، سرزنش الهی، تباهی اعمال، بدفرجامی و عذاب جهنم از آثار پیروی از باطل به شمار می-رود. بنابراین چنین برداشت شد که بارزترین مصداق حق و خاستگاه مصادیق دیگر حق خداوند سبحان است و حقانیت موارد دیگر حق از خدای تعالی گرفته شده است.