دوستی با مردم از دیدگاه اسلام
موضوع تحقیق پیشرو دوستی با مردم از دیدگاه اسلام می¬باشد. دوستی اصطلاحی است که برای توصیف رابطه¬ی همیارانه بین دو یا چند نفر به کار می¬رود که به هر یک از آن¬ها دوست یا رفیق گفته می¬شود.
با توجه به این¬که انسان موجودی اجتماعی است و برای ادامه¬ی حیات خویش نیاز به ارتباط در جامعه دارد از این رو در تمام دوران حیات نیازمند به رفاقت و دوستی با دیگران می¬باشد.
هدف از ارائه¬ی این نوشتار دستیابی به دیدگاه قرآن نسبت به دوستی¬های مورد رضایت خداوند و آشنا شدن با کسانی است که انسان را در راه رسیدن به کمال، یاری و مدد می¬رسانند و ما باید در طول زندگی سعی کنیم به این رهنمودها جامه عمل بپوشانیم.
پژوهش حاضر به دنبال یافتن دیدگاه اسلام پیرامون دوستی با مردم می¬باشد.
همان طور که واضح است اسلام به مسأله دوستی با مردم که مبتنی بر ضوابط دین باشد به دیده¬ی احترام نگریسته و در مورد دوستی و انتخاب دوست، برای رسیدن به وحدت هدف و عمل که در سایه¬ی نزدیکی دل¬ها میسر است سفارش-های فراوانی نموده است.
در این تحقیق با درنگی کوتاه در کنار مفهوم شناسی دوستی و بیان واژه¬های همسو و ناهمسوی با آن اشاره به ضرورت¬ها و معیارهای دوستی نموده است که از جمله¬ی این ضرورت¬ها احساس نیاز به دوست و محبت و … می¬باشد و معیارهای دوستی، ایمان، خیرخواهی و عقل و … است. بعد از آن اشاره به آداب دوستی نموده که از جمله آن¬ها، حفظ حیا و احترام نسبت به دوست و تواضع و فروتنی در برخورد با او می¬باشد و در پایان نیز به مباحثی که مربوط به حقوق او می¬باشد مانند مهر ورزیدن در دل، یاری رساندن در مال، عیادت در هنگام بیماری و … پرداخته است.