این سخن پرنور و حکیمانه خطرات مهم طمع را گوشزد مى کند.
در واقع طمع، یکى از موانع عمده شناخت است که در طول تاریخ، بسیارى از اندیشمندان را به خاک هلاکت افکنده یا دنیایشان و یا دین و ایمانشان را بر باد داده است.

طمع باعث ذلت و اسارت مى شود، زیرا انسان طمع کار غالباً به دنبال چیزى مى رود که از دسترس او بیرون است و یا حق او نیست و پیوسته تلاش مى کند و نیروهاى خود را از دست مى دهد و گاه با محرومیت از آنچه به دنبال آن بود چشم از دنیا برمى بندد.

طمع باعث ذلت انسان مى شود، زیرا براى رسیدن به آن از آبرو و حیثیت خویش مایه مى گذارد و در برابر هر شخصى سر تعظیم فرود مى آورد.

.

قناعت سرافرازد اى مرد هوش *** سر پرطمع برنیاید ز دوش

طمع آبروى تو آخر بریخت *** براى دو جو دامنى دُر بریخت