کسى که (از اموال دیگران) بنایى بنا کند یا چیزى در اختیار بگیرد یا بخورد یا بنوشد یا به هر صورتى، از اموال دیگران (بدون رضاى آن ها) بهره گیرد، سرانجام کارش وبال و خسران است، هر چند این زیان پس از مدتى صورت گیرد و اگر کسى بپرسد: این آسمان خراش هایى که از خون ملت هاى بى گناه بنا شده و محکم در جاى خود ایستاده و ویران نمى شود چگونه است؟ در پاسخ مى گوییم: اگر این ها ویران نشود بناکننده هاى آن ها به زودى آن ها را ترک گفته و به قبور تاریک و متعفنى پناه مى برند..
کتاب شرح تازه وجامعی برنهج البلاغه،ج۱۷،ص۴۰۶