بایسته‌های فرهنگ گفتاری از دیدگاه آیات و روایات
موضوع تحقيق حاضر بايسته‌هاي فرهنگ گفتاري از ديدگاه آیات و روايات مي‌باشد. گفتار يكي از مهم‌ترين ابزار زندگي اجتماعي انسان است و نعمت بزرگي است كه خداوند متعال در اختيار انسان قرار داده است و در آيات و روايات به منظور ثمر بخشي و دوري جستن از آثار منفي آن، اصول و آدابي را بيان كرده است كه مي‌توان آن‌ها را «اصول ادب گفتاري» در جامعه ناميد.
اهميت اين موضوع اين است كه اين وديعه الهي كه همان گفتار است در زندگي اجتماعي عامل اصلي ارتباطات و آگاهي يافتن از نظرات ديگران بوده است. همچنين مي‌توان گفتار را عامل اصلي تجربيات دانست.
تحقيق حاضر به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه ديدگاه قرآن و روايات پيرامون بايسته‌هاي فرهنگ گفتاري چيست؟ قرآن و روايات بايسته‌هاي متعددي را براي فرهنگ گفتاري ارائه داده است كه از جمله‌ آن‌ها معيارها و آداب گفتار و نيكو، عوامل و موانع برقراري ارتباط گفتاري و آسيب‌هاي مربوط به گفتار مي‌باشد.
واضح است كه اين تحقيق به انواع سخن نيكو از جمله گفتار معروف و گفتار احسن، معيارهاي ارزشي گفتار كه شامل عقلانيت و علم، عمل، آداب گفتار و شيوه‌هاي سخن گفتن پرداخته است و بعد از آن عوامل برقراری ارتباط گفتاری مؤثر را بیان کرده و در نهایت موانع برقراری ارتباط گفتاری مؤثر و آسیب‌های آن را بیان کرده است.
در پايان به اين نتيجه رسيديم كه آيات و روايات به منظور ثمر بخشي به گفتار و دوري جستن از پيامدهاي منفي آن اصول و آدابي را براي گفتار بيان نموده و معيارهايي را براي آن مشخص نموده است كه در پرتو اين آيات و روايات مي‌توان به حقيقت درست سخن گفتن رسيد و از آسيب‌ها و آفت‌هاي آن رهايي يافت.

بررسی ابعاد صله رحم از دیدگاه اسلام
موضوع این تحقیق بررسی ابعاد صله رحم از دیدگاه اسلام است. صله رحم به معنای پیوستگی با خویشان و محبت و سلوک داشتن با نزدیکان است. همچنین صله رحم، مشارکت و مددکاری با مال و مقام و آبرو و سایر امکانات در اختیار، به خویشان و نزدیکان است که آیات و روایات متعددی در این باب وارد شده و اهمیت ویژه¬ی صله¬ی رحم را به خوبی بیان می¬کند. این تحقیق به دنبال شناخت دیدگاه اسلام درباره¬ی ابعاد گوناگون صله رحم است.
در این تحقیق سعی شده با درنگی مختصر در کنار مفهوم شناسی، اشاره¬ای به اقسام مختلف ارحام از جمله ارحام جسمانی و روحانی شود و مصداق¬های صله رحم که شامل مصداق¬های قلبی، رفتاری، زبانی و مالی مانند آرزوی دستیابی خویشان به خوبی¬ها، دیدار یکدیگر، احوالپرسی و هدیه دادن است، بیان گردد. در ادامه به آثار مطلوب صله رحم در دنیا و آخرت مثل افزایش طول عمر و مال و جمعیت، آبادانی سرزمین، آرامش روان و تندرستی و راهیابی به بهشت پرداخته می¬شود. سپس به موانع صله رحم مانند ناآگاهی و ضعف شناخت نسبت به آثار و مصداق¬های صله رحم، حرص و بخل، تجملات و انحرافات اعتقادی و رفتاری اشاره شده است و در پایان به پیامدهای قطع رحم در دنیا و آخرت که می¬توان به کاهش عمر و جمعیت، ابتلا به بلاها، محرومیت از رحمت الهی و سقوط در آتش اشاره نمود. بنابراین صله رحم از دیدگاه اسلام از جایگاه والایی برخوردار است و با شکل-های مختلفی تحقق می¬یابد و آثار مطلوب فراوانی در دنیا و آخرت به دنبال دارد و ترک آن نیز پیامدهای سهمگینی در دنیا و آخرت به بار می¬آورد.

سیمای ملائکه در قرآن
پژوهش حاضر با عنوان ملائکه در قرآن می¬باشد. ملائکه موجودات و نیروهایی هستند؛ مخلوق خداوند و واسطه¬ی فیض و مجریان امر او در جهان ماده و عالم، آن¬ها موجودات را سازمان داده و به طرف کمال حرکت می¬دهند. در همه جا وجود دارند و دارای انواع و افعال مختلف هستند و مقامشان از نظر تقرب به خداوند متفاوت است و هر کدام در اجرای امر الهی به کاری مشغول می¬باشند.
تحقیق پیش رو به دنبال یافتن پاسخ به این است که منظور از ملائکه در قرآن چیست؟
ملائکه به عنوان موجوداتی روحانی و آسمانی اموری را که خداوند در عالم به آن¬ها محول فرموده است اطاعت می¬نمایند.
تحقیق حاضر با درنگی کوتاه بر مفهوم شناسی واژه¬ها، اشاره¬ای به حقیقت ملائکه و اثبات وجود ملائکه نموده و پس از آن انواع ملائکه را که عبارتند از: جبرئیل، میکائیل، عزرائیل و اسرافیل بیان نموده و به بیان ویژگی¬های ملائکه پرداخته است که از جمله این ویژگی¬ها عصمت، معرفت، تمثل و … می¬باشند و سپس به بیان وظایف ملائکه پرداخته که وظایف آن¬ها به دو دسته عمومی و اختصاصی تقسیم می¬شوند که از جمله¬ی¬ وظایف عمومی عبارتنداز: تدبیر امور جهان، استغفار برای زمینیان، شفاعت و … و وظایف اختصاصی آن¬ها عبارتند از: امین وحی، حاملان امور عرش، قبض روح و …

ابعاد تفکر از دیدگاه اسلام
مطالب درج شده در چکیده پژوهش حاضر با عنوان ابعاد تفکر از دیدگاه اسلام است. تفکر قوه¬ای است که از محسوسات و مدرکات سرچشمه گرفته و موجب سیر از مجهولات به معلومات می¬شود، اگرچه از محسوسات و مدرکات سرچشمه می¬گیرد اما در کارخانه¬ی مغز انسان و روان انسان به صورت پدیده¬ای کاملاً تازه، قابل فهم می¬باشد. انسان از بدو تولد با به کارگیری نیروی فکر و تعقل نسبت به ارزش¬های ذاتی و نظریات نهفته¬ی خود و نیز آن¬چه در اطرافش می¬گذرد، علم و دانش پیدا می¬کند و به وسیله¬ی این ابزار خدادادی به کشف نادانسته¬ها و شگفتی¬ها پرداخته و جهان بینی¬اش شکل می¬گیرد. از این رو تفکر به عنوان مهم¬ترین وجه تمایز انسان و حیوان در زمره¬ی بالاترین عبادت¬ها نیز به شمار می¬رود.
اهمیت این موضوع این است که بدانیم هدف اصلی خلقت رسیدن انسان به کمال و سعادت است و انسان باید هدف را بشناسد تا به وسیله¬های رسیدن به آن چنگ زند و هنگامی که میان تضادها و ناهمگونی¬ها قرار گرفت قادر باشد جهت مثبت آن را انتخاب کند و یکی از این وسیله¬ها از دیدگاه اسلام تفکر است که در سایه¬ی آن انسان به تکامل مادی، معنوی و سازندگی دنیا و آخرت دست می¬یابد.
تحقیق حاضر به دنبال پاسخ به این پرسش است که ابعاد تفکر چیست؟ در منابع اسلامی ابعادی برای تفکر صحیح در راستای بهره¬گیری از آن بیان گردیده است. پر واضح است که تفکر در رسیدن انسان به کمال نقش ارزنده¬ای را ایفا می¬کند از این رو دارای اهمیت فراوان می¬باشد. قرآن گونه¬های مختلفی را برای دعوت به تفکر ارائه داده است از جمله¬ی آن¬ها دعوت به تعقل، تدبر و … است که خداوند تحت این عناوین همگان را به تفکر وا می¬دارد. می¬توان آثاری را برای تفکر در نظر گرفت که از جمله این آثار خداشناسی، دشمن شناسی و… می¬باشد که آدمی به وسیله¬ی آن¬ها به هدایت و حکمت دست می¬یابد. البته تفکر با وجود آثار و فوایدی که دارد موانعی هم¬چون هواپرستی، حب دنیا و … در تفکر خلل ایجاد می¬کند. می¬توان نمونه¬های والایی برای تفکر در نظر گرفت که زمینه¬های پای¬بندی به تفکر در اسلام فراهم شود. از جمله این نمونه¬ها عبارتند از پیامبر() ، امام علی()، ابوذر و … می¬باشد که در پایان به این نتیجه دست یافته است که تفکر مایه¬ی حیات انسانی و موجب کمال است که بدون آن غایت انسان تحقق نمی¬یابد.

آیا جریان هجوم به خانه زهراء درمنابع اهل سنت هم آمده؟

برخی از تاریخ نویسان اهل تسنن حادثه یورش به خانه وحی را نیمه روشن و برخی تا حدی روشن بیان نموده‏اند که به نمونه‏هایی اشاره می‏شود :
طبری: او که نسبت‏به خلفا تعصب خاصی دارد، به این مقدار اعتراف می‏کند: « اتی عمر بن خطاب منزل علی فقال: لاحر قن علیکم او لتخرجن الی البیعة» «عمر بن خطاب در برابر خانه علی علیه السلام قرار گرفت و گفت: براستی [خانه را] بر روی شما به آتش می‏کشم و یا اینکه شما برای بیعت خانه را ترک گویید»
ابن قتیبه دینوری: این نویسنده گامی فراتر رفته، می‏گوید: خلیفه نه تنها تهدید کرد، بلکه دستور داد که در اطراف خانه هیزم جمع کنند و افزود: «به خدایی که جان عمر در دست اوست! یا باید خانه را ترک کنید و یا اینکه خانه را آتش زده و می‏سوزانم» «وقتی به او گفته شد که دختر گرامی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، فاطمه در خانه است، گفت: «هر چند فاطمه در آن باشد»
ابن عبد ربه اندلسی می‏گوید: خلیفه به عمر ماموریت داد که متحصنان را از خانه بیرون کشد و اگر مقاومت کردند با آنان نبرد نماید، از اینرو عمر آتشی آورد که خانه را بسوزاند «فاقبل بقبس من النار علی ان یضرم علیهم الدار» در این موقع با فاطمه علیها السلام روبرو گردید، آن حضرت فرمود: فرزند خطاب! آمده‏ای خانه ما را به آتش بکشی؟ وی گفت: آری، مگر اینکه بسان دیگران با خلیفه بیعت نمایید.

مصادر دوم: گروهی از تاریخ نویسان اهل سنت ‏به آخرین مرحله از جسارت به خانه زهرا علیها السلام نیز اعتراف نموده‏اند، و صریحا گفته‏اند که عمر خانه علی علیه السلام و زهرا علیها السلام را آتش زد.از جمله :
محمد بن عبدالکریم بن احمد شافعی، معروف به شهرستانی (579 – 548)، از ابراهیم بن سیار بن هانی، معروف به نظام، متوفای سال 231 - که از اعاظم شیوخ معتزله و استاد جاحظ بوده است - نقل کرده است که گفت: «… وکان عمر یصیح احرقوها بمن فیها وما کان فی الدار غیر علی وفاطمة والحسن والحسین علیهم السلام، و عمر بود که فرمان داد خانه را با کسانی که در آن قرار دارند بسوزانند، در حالی که در خانه جز علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام کسی نبود»
مصادر سوم: مسعودی گفته است: «فَوَجَّهُوا اِلی مَنْزِلِهِ فَهَجَمُوا عَلَیْهِ وَ اَحْرَقُوا بابَهُ… وَ ضَغَطُوا سَیِّدَةَ النِّساءِ بِالْبابِ حَتّی اَسْقَطَتْ مُحْسِنا؛ پس [عمر و همراهان] به خانه علی علیه‏السلام رو کردند و هجوم برده، خانه آن حضرت را به آتش کشیدند؛ با در به پهلوی سیده زنان عالم زدند؛ چنان که محسن را سقط نمود»
نظّام، طبق نقل عبدالکریم بن احمد شافعی شهرستانی (548 - 479 ق.) می‏گوید: «اِنَّ عُمَرَ ضَرَبَ بَطْنَ فاطِمَةَ یَوْمَ الْبَیْعَةِ حَتّی اَلْقَتْ اَلْجَنینَ مِنْ بَطْنِها
به راستی عمر در روز بیعت، ضربتی به فاطمه علیهاالسلام وارد کرد که بر اثر آن، جنین خویش را سِقط نمود»
همین قول را اسفرائینی (متوفای 429 ق.)، به نظّام نسبت داده و گفته است که او قائل بود: «اَنَّ عُمَرَ ضَرَبَ فاطِمَةَ وَ مَنَعَ میراثَ الْعِتْرَةِ؛ عمر فاطمه علیهاالسلام را زد و از ارث اهل بیت علیهم‏السلام جلوگیری کرد»
صفدی یکی دیگر از علمای اهل سنّت می‏گوید: «اِنَّ عُمَرَ ضَرَبَ بَطْنَ فاطِمَةَ یَوْمَ الْبَیْعَةِ حَتّی اَلْقَتْ اَلْمُحْسِنَ مِنْ بَطْنِها»به راستی عمر آنچنان فاطمه علیهاالسلام را در روز بیعت زد که محسن را سِقط نمود.
مقاتل بن عطیّه می‏گوید: ابابکر بعد از آنکه با تهدید و ترس و شمشیر از مردم بیعت گرفت، عمر و قنفذ و جماعتی را به درب خانه علی و زهرا علیهماالسلام فرستاد. عمر هیزم را درِ خانه فاطمه جمع نمود و درب خانه را به آتش کشید، هنگامی که فاطمه زهرا علیهاالسلام پشت در آمد، عمر و اصحاب او جمع شدند و عمر آنچنان حضرت فاطمه علیهاالسلام را پشت در فشار داد که فرزندش را سقط نمود و میخ در به سینه حضرت فرو رفت [و بر اثر آن صدمات] حضرت به (بستر) بیماری افتاد تا آنکه از دنیا رفت«اَرْسَلَ عُمَرَ وَ قُنْفُذا وَ جَماعَةً اِلی دارِ عَلیٍّ وَ فاطِمَةَ علیهماالسلام وَ جَمَعَ عُمَرُ الْحَطَبَ عَلی دارِ فاطِمَةَ وَ اَحْرَقَ بابَ الدّارِ وَ لمّا جائَتْ فاطِمَةُ خَلْفَ الْباب تَعَدَّدَ عَمَرُ وَ اَصْحابُهُ وَ عَصَرَ عُمَرُ فاطِمَةَ علیهاالسلام خَلْفَ البابِ حَتّی اَسْقَطَتْ جَنینَها وَ نَبَتَ مِسْمارُ الْبابِ فی صَدْرِها وَ سَقَطَتْ مَریضةً حَتّی ماتَتْ»

طبق نقل علماي اهل سنت، رسول الله (ص)هم واقعه شهادت حضرت زهرا را پيش‌بيني كرده بودند. جويني از علماي بزرگ اهل سنت (ذهبي در مورد او مي‌گويد امام و پيشوا محدث يگانه و كامل و فخر اسلام و با ديانت و صالح بود

نقل مي‌كند كه رسول خدا فرمودند «من هر وقت او را مي‌بينم ياد آن اتفاقي مي‌افتم که بعد از من برايش رخ خواهد داد. گويا مي‌بينم که ذلت در خانه وي داخل شده، حرمتش شکسته شده ، حقش غصب گرديده ، از ارثش محروم گرديده ، پهلويش شکسته شده است و فرزند در رحمش سقط شده است در حاليکه صدا مي‌زند يا محمداه ولي کسي جواب او را نمي‌دهد….. او اول کسي است که از خانواده ام به من خواهد پيوست. او د ر حالي نزد من مي‌آيد كه اندوهگين و سختي کشيده و غمگين است و کشته (شهيد) شده است